Historia

Tradycje wczasowe Międzyzdrojów sięgają 1830 roku, kiedy to radca sanitarny dr Oswald z Berlina rozsławił w swoich publikacjach walory lecznicze nadmorskiej miejscowości Misdroy.
 

Pierwsze zapisy kronikarskie spotykamy w XV-wiecznym akcie darowizny księcia Bogusława I, na rzecz prepozytury katedralnej w Kamieniu Pomorskim, gzie jest mowa o miejscowości Misdroige i Misdroie. Wcześniejsze źródła podają informacje o dwóch osadach Campenz (Kępieńce) i Żelazo (Żelazo).

 

W połowie XIII wieku w centrum dzisiejszych Międzyzdrojów (u zbiegu ulic Krótkiej i Gryfa Pomorskiego) powstała karczma, która obsługiwała główny trakt handlowy wzdłuż wybrzeża morza. Karczma ta pełniła ważną funkcję handlową. Zaopatrywała podróżnych w żywność, służyła jako miejsce zebrań mieszkańców osady, była salą sądową, a także miejscem spotkań z urzędnikami księcia. Tutaj też były dostarczane daniny. Mieszkańcy trudnili się rolnictwem, hodowlą trzody, bydła, rybołówstwem i myślistwem.

Wojna trzydziestoletnia wyniszczyła całe Pomorze, ucierpiały też Międzyzdroje. Wyspa znalazła się pod panowaniem szwedzkim. W roku 1715 zajęły wojska pruskie, a pokój "sztokholmski" usankcjonował panowaniem Prus nad Pomorzem. W ciągu XVII wieku ludność osady Misdroy powiększyła się o byłych żołnierzy, którzy otrzymali tu działki. W tym też czasie karczmę przeniesiona do Lubiewa, w związku z usypaniem grobli przez mokradła.

W XVIII wieku Anglicy odkryli i rozsławili właściwości lecznicze morskich kąpieli. Odpoczynek nad morzem stawał się w Europie coraz bardziej powszechny. Moda na odpoczynek nad morzem na Pomorzu sięga początków XVII wieku. W okresie tym pierwsi letnicy dotarli też do Międzyzdrojów. W 1832 roku po przeprowadzeniu parcelacji biedna wioska szybko przekształciła się w coraz modniejszą miejscowość letniskową.

W 1835 roku urządzono pierwsze obiekty kąpieliskowe na plaży. Osobno dla pań i panów. W latach późniejszych następowała systematyczna rozbudowa pomieszczeń przystosowanych do przyjęcia letników. W 1842 roku gmina wybudowała kasyno. Około 1860 roku kupiec belgijski Lejeune zbudował najbardziej okazały wówczas budynek wczasowy (obecnie Dom Kultury) a w jego otoczeniu urządził park zdrojowy z egzotycznymi drzewami. Oba te obiekty odkupiła później gmina, przeznaczając je na cele społeczne.

Uruchomienie zakładu przyrodoleczniczego nadało Międzyzdrojom rangę uzdrowiska morskiego. Począwszy od 1897 roku szereg pensjonatów było czynnych przez cały rok. W 1902 roku do Międzyzdrojów dotarła kolej, która ułatwiła dojazd letników nad morze ze szczecina i Berlina. W 1913 roku oddano użytkowania sieć wodociągową oraz kanalizację miejską. Miejscowość posiadała tez własna elektrownię. Dnia 1 lipca 1895 roku oddano do użytku letników 300 metrowe molo spacerowe. Kurort posiadał więc nie tylko piękna zabudowę wczasową, ale i nowoczesne urządzenia techniczne co znacznie polepszało warunki wypoczynku. Począwszy od 1895 roku ukazywała się lokalna gazeta, która zamieszczała oferty wczasowych kwater, jak też publikowała imienną listę gości letnich.

Gości przybywało z każdym sezonem letnim. W 1913 roku była rekordowa liczba ponad 20 tys. Letników. Życie towarzyskie skupiało się w Domu zdrojowym, gdzie obowiązywały stroje wieczorowe. Damy w jasnych strojach bez kapeluszy. Panowie w ciemnych garniturach i białych rękawiczkach. Orkiestra zdrojowa koncertowała codziennie, a przy dobrej pogodzie na promenadzie w muszli koncertowej.

Pomost mola służył w okresie letnim jako przystań łodzi spacerowych oraz statków pasażerskich utrzymujących stałą komunikację ze Świnoujściem. Drugi port wodny znajdował się w pobliskim Zalesiu, gdzie dobijały statki z letnikami ze Szczecina. Odbywały się różnorodne imprezy, jak wyścigi konne, pokazy sztucznych ogni itp. W 1935 roku kurort obchodził uroczystości 100-letniej tradycji kąpieliska morskiego.

Międzyzdroje

Międzyzdroje to nadmorski kurort o ponad 150 letniej tradycji (Międzyzdroje jako miejscowość wczasową rozsławił radca sanitarny Berlina dr Oswald w pierwszej połowie XIX wieku). Tonące w zieleni pensjonaty i domy wczasowe, promenada nadmorska oraz urokliwe uliczki, tworzą specyficzną atmosferę tej kameralnej miejscowości położonej w północno-zachodniej części Wyspy Wolin.

Historia Międzyzdrojów

Początek Międzyzdrojów to wiek XII. Na terenie obecnego miasta leżały dwie wioski: Selazo i Kapenze. Mieszkańcy osad zajmowali się eksploatacją bagiennej rudy żelaza, rybołówstwem, oraz wykorzystaniem zasobów naturalnych puszczy.
W XVI wieku w dzisiejszym centrum miejscowości (u zbiegu ulic Gryfa Pomorskiego i Krótkiej) powstała książęca komora celna i karczma.
W wieku XIX osada występuje już pod swoją obecną nazwą Mizdroie.
Przemiana miejscowości w kurort wypoczynkowy i uzdrowisko nastąpiła po odkryciu źródeł solankowych. Międzyzdroje zaczęły szybko rozwijać się jako wczasowisko i kąpielisko. Wybudowano przystań dla statków pasażerskich i piękny park zdrojowy. Miasto uzyskało połączenie kolejowe ze Szczecinem i Świnoujściem.
Prawa miejskie uzyskały Międzyzdroje w 1945r.

Klimat

W Międzyzdrojach panuje klimat morski z charakterystycznymi łagodnymi zimami z nielicznymi opadami śniegu i mało upalnymi okresami letnimi. W porównaniu z Polską centralną jesień jest tu dłuższa i cieplejsza, a wiosna przychodzi ze znacznym opóźnieniem.
Ponad 60% wiatrów wieje od strony morza lub wzdłuż jego wód (od zimnych wschodnich wiatrów miasto i okolice osłaniają wzniesienia pokryte lasami). W gorące dni przynoszą one orzeźwienie, a zawsze czyste i przefiltrowane z alergenów powietrze.
Średnie nasłonecznienie jest tu o 100 godzin większe niż w Polsce centralnej i o ponad 200 niż w Polsce południowej.